MEGARA

I.

MEGARA

Creontis Thebanorum Regis filia et uxor Herculis. Nam cum Erginus Orchomeniorum tyrannus Thebanos gravi tributô premeret, Herculi filiam suam eâ lege pactus est, si urbem ex onere liberasset. Quô praemiô inductus Hercules, Orchomeniis bellum intulit, urbeque expugnatâ, tyrannum interfecit, victorque Thebas reversus, Megaram uxorem duxit. Verum cum postea, Eurysthei iussu, ad inferos descendisset, diutisque ibi moraretur, Lycus exul Thebanus, rei bene gerendae occasionem sibi oblatam ratus, regnum Thebanorum invasit, cumque Megarae animum ad nuptias suas flectere non posset, vim ei inferre parabat. Inter haec opportune rediens Hercules Lycum interfecit, regnumque Thebanorum Creonti restituit. Lyci autem necem inique ferens Iuno, tantum Herculi furorem obiecit, ut ille Megaram uxorem cum libris ex eâ susceptis interficeret. Hygin. Fab. 32. et Senec. in Herc. Fur.

II.

MEGARA

numero plurali olim Alcathoe, urbs Achaiae, Megaridis caput, prope intimum recessum sinus Saronici, inter Athenas et Corinthum, Baudrando 25. mill. pass. ab Athenis in Occasum totidem a Corintho in Caeciam 1. milliar. ab ora sinus Saronici, ubi eius portus Nissaea. Hinc Megaris regiuncula adiacens, dicta; a sinu Corinthiaco extensa usque ad Saronicum; prope Isthmum ad Meridiem. An a Megaro, filio Netpuni, qui suppetias veniens Niso, contra Minoem, in praelio occisus et in hac urbe sepultus est? An a Megareo, filio Apollinis? Ipsi incolae Sithonides Nymphas suas pupulares esse crediderunt, e quarum Thyatraea Iovi Megareus natus, tempore Deucalionis, huic regioni id nomen tribuerit. Alii dicunt, Pandioni Regi

Atheniensium quatuor filios fuisse, Aegeum, Lycum, Pallantem et Nisum, huicque ultimo Megaram obtigisse: Adduntque, Codri tempore, Heraclidas, instigatu Messeniorum et Corinthiorum, Atticam ingressos, inselicisuccessu, in Megaricum agrum se recepisse, urbem Doricâ coloniâ eo deductâ, condidisse, Ionibus pulsis, Velleius Paterc. l. 1. c. 2. et cippô Thesei, qui Peloponesum ab Ionia distinguebat, vide supra Iones, abolitô: unde factum, ut incolae Doricar linguae in posterum assuescerent, et de Megarensibus in posterum diceretur, οὔτ᾿ εν λόγῳ, οὐτ᾿ εν ἀριθμῷ, Pausan. l. 1. Primo a duodecim Regibus, hanc ditionem gubernatam, a Clesone filio Lelegis, usque ad Aiacem, filium Telamonis referunt. Dein libera fuit Res publica, donec ab Atheniensibus occupata, et ab heraclidis his erepta fuit, ut dictum. Patria Euclidis, Stilponis, ac Theognidis; In huius urbis agro praestantissimi proveniebant bulbi. Columella l. 10.

Iam Megaris veniunt genitalia semina bulbi.

Ovid. de Rem. Am. l. 2. circa finem

Daunins, an Libycis bulbus tibi missus ab oris,

An veniat, Megaris, noxius omnis erit.

III.

MEGARA

urbs Siciliae, prius Hybla parva, sed postea a Megarensibus Graeciae Megara et Megaris appellata. Vide supra; in ora ad Ortum inter Catinam, et Syracusas, a Marcello, cum Syracusas obsideret, excisa: ex cuius reliquis Augusta quibusdam orta, Aliter Galeotis, prope ostia Alabi fluv. 30. mill. pass. a Syracusis in Boream, 24. a Catana in Meridiem Megaris quoque. De hac ita Marshamus: Megarenses Attici iam pridem Dorienses facti sunt: Hinc iam in Siciliam deducta est colonia, quae aliquandiu incertae sedis fuit: primo Trotilum, ad pantagiam fluv. dein Thapsum in peninsula, non procul Syracusis; tandem permissu Hybleniae Regis Siculi Hyblam condidit in littore, quam a patria nominavit Magara, et Sinus inde Megarensis dictus est. Et haec Hybla maior. In Paruta numismatis Siculis leguntur ΝΑΞΟ. ΜΕΓΑΠΑ. ΥΒΛΑΣ. ΜΕΓΑΛΑΣ, Canone Chron. ad Sec. XVI. Sed et Megarenses, an. 3. Olymp. 17. Astacum condiderunt in Bithynia, vide ibi: uti an. 2. Olymp. 28. Chalcedonem: atque an. 3. Olymp. 30. Byzantîum ex opposito, in Thracia; duce Byzante, a quo nomen, Strabo l. 12. Eusebius num. 1342. et 1359. Idem Marshamus Sec. XVII. ubi de Graecorum Coloniis. Ab iisdem Risus Megaricus sicut Chius, ponitur por profuso, et intempestivo. Megariensis ars in dolosos et astutos. Item lacrimae Megariensis de fictis dicuntur, a virginibus Megarensibus a rege Corinthum, ad filiae mortem lugendam, missis. Hodie pagus exiguus Megara est, Megra dictus, sub Turcis Plin. l. 4. c. 7. Strab. l. 9. Plut. in vita Solonis, Diog. Laertius, in Euclid. Euseb. in Chron. Laurenbergius Graec. ant.

Diodor. Suidas, etc. Est etiam urbs in Thessalia, alia in Ponto, alia Illyrici, alia Molossiae, Steph.